برخی از نمایشنامه نویسان معاصر ایران ( بهرام بیضایی ،عباس نعلبندیان ،اکبر رادی ،غلام حسین ساعدی ، میرزا فتحلی اخوند زاده)
به نا م خدا
غلام حسین ساعدی:
ساعدی در 24 دی 1314 در تبریز به دنیا آمد. او در دوم آذر 1364 به علت خون‌ریزی دستگاه گوارش در فرانسه درگذشت و در گورستان پرلاشز در کنار صادق هدایت به خاک سپرده شد.
اثار او در زمینه داستان نویسی:
مرغ انجیر (1335) خانه های شهر ری (1336) گدا (1341) عزاداران بیل (1343) دندیل (1345)
در زمینه نمایشنامه:
لیلاج (1335) قاصدک ها (1338) کار با فکر ها در سنگر (1338) شان فریبک (1340) کلاته گل (1340) عروسی (1341) ده لال بازی (1342) انتظار (1343)
میرزا فتحلی اخوند زاده:
میرزا فتحعلی آخوندزاده در 1191 خورشیدی برابر 1812 میلادی در شهر نوخه متولد شد، ودر نوخه، خامنه، مشکین‌شهر، گنجه وتفلیس هم زندگی کرد و سرانجام اخوندوف درسال۱۲۵۷ خورشیدی برابر۱۸۷۸ (میلادی) در شهرتفلیس درگذشت.
آثار:1-تماشاخانه: مشتمل بر سه تمثیل 2-مکتوبات کمال الدوله3-مقالات فلسفی میرزا فتحعلی آخوندزاده 4-تمثیلات: شش نمایشنامه و یک داستان
5-مقالات6-مکتوبات7-ستارگان فریب خورده8-سرگذشت مرد خسیس
شیوهٔ عمل آخوندزاده، بررسی سیر اندیشه‌های دینی در ظرف تاریخی و محک آن‌ها به واسطه تجربه و آزمون است که به پیشنهاد اصلاح دینی و پروتستانیسم منتهی می‌گردد. آخوندزاده با آگاهی از اندیشهٔ سیاسی مدرنیته، تناقض سیاست غربی و شریعت سنتی را مشخص می‌کند و جدایی آن دو را عنصری مهم ارزیابی می‌کند و با هر گونه تلفیق میان سنت و مدرنیته به مقابله برمی‌خیزد. از همین روی است که مادیت فلسفهٔ نوین را در برابر انگاره‌های متافیزیکی گذشته قرار می‌دهد. آخوندزاده در برابر سیطرهٔ فرهنگ دینی – عربی، درصدد طرح ایدهٔ ملیت‌خواهی و ناسیونالیسم به واسطهٔ بازگشت به دورهٔ طلایی ایران باستان است.
اکبر رادی:
وی در 10 مهر 1318 در رشت چشم به جهان گشود. از سال1335 شروع به نوشتن کرد. در سال 1377 وپس گذشت عمری گرانبها در عرصه ادبیات ؛ بازنشسته شد . دارد.رادی در سال 1386 پس از یک عمر نوشتن در گذشت.
بعضی از آثار او به شرح زیر است: بهترین اثر:نمایشنامه افولنمایشنامه افول (1338) مجموعه داستان کوتاه جاده(1349)
نمایشنامه ارثیه ایرانی(1347) نمایشنامه پلکان(1361)نمایشنامه ب روی سنگفرش خیس(1370) نمایشنامه کوتاه آهنگ های شکلاتی(1386) روی صحنه آبی :دوره آثار او در چهار جلد
در سبک ارتباطی گفت و گو های نمایشنامه های او دو طرف گفته های خود را منسجم,شفاف ومرتّب ادا می کنند . بیشتر این آثاراز نظر نمایشی دارای ارجاعات و اشارات صریح یا ضمنی مکررّی به گفتمان های اجتماعی سیاسی و جلوه های فرهنگی و بومی وموقیعت های زبانی و رخدادها اصلی است .
عباس نعلبندیان:
عباس نعلبندیان (۱۳۲۸–۸ خرداد ۱۳۶۸) نمایشنامه‌نویس پیشرو ایرانی بود. وی در جشن هنر شیراز مورد تحسین قرار گرفته و جوایز متعددی را به‌دست آورده‌بود. پس از انقلاب و با تعطیلی کارگاه نمایش مدتی به زندان افتاد و سپس خانه‌نشین و بیکار شد. وی در سال ۱۳۶۸ خودکشی کرد. نعلبندیان در آثار خود بیشتر به مفاهیمی مثل شهوت،رستگاری،مرگ و عشق های نامتعارف می پرداخت و شخصیت های آثار او،اغلب مردم فرودست جامعه بودند.از آثارش در زمینه ی نمایشنامهنامه نویسی میتوان به پژوهشی ژرف و سترگ در سنگ‌واره‌های قرن بیست و پنجم زمین‌شناسی یا چهاردهم، بیستم فرقی نمی‌کند (۱۳۴۷)واگر فاوست یک‌کم معرفت به‌خرج داده‌بود (۱۳۴۸)اشاره کردواز قصه هایش به :هفت تا نه و نیم(۱۳۴۵)و
ص. ص. م (۱۳۴۶، در مجله نگین چاپ شد)و از ترجمه هایش به :یک قطعه برای گفتن-فریاد کمک-معلم من پای من/پیتر هانتکه(۱۳۵۱)
اشاره کرد.
بهرام بیضایی:
زادروز: ۵ دی ۱۳۱۷ - ۲۶ دسامبر ۱۹۳۸ (۷۶ سال) - تهران
محل زندگی: تهران، اصفهان، استراسبورگ، پالوآلتو ملیت: ایران پیشه: کارگردان سینما و تئاتر و نمایشنامه نویس و فیلم‌نامه‌نویس
سال‌های فعالیت: ۱۳۴۰ – تاکنون آثار: رگبار (فیلم ۱۳۵۱) - باشو غریبه‌ی کوچک - سگ کشی و...
منبع :تحقیق کلاسی علامه حلی 6 کلاس 703
