به نا م خدا
غلام
حسین ساعدی:

![]()
ساعدی
در 24 دی 1314 در تبریز به دنیا آمد. او در دوم آذر 1364 به علت خونریزی دستگاه
گوارش در فرانسه درگذشت و در گورستان پرلاشز در کنار صادق هدایت به خاک سپرده شد.
اثار
او در زمینه داستان نویسی:
مرغ
انجیر (1335) خانه های شهر ری (1336)
گدا (1341) عزاداران بیل (1343) دندیل (1345)
در
زمینه نمایشنامه:
لیلاج (1335) قاصدک ها (1338) کار با فکر ها در سنگر
(1338) شان فریبک (1340) کلاته گل (1340)
عروسی (1341) ده لال بازی (1342) انتظار (1343)
میرزا
فتحلی اخوند زاده:

![]()
میرزا
فتحعلی آخوندزاده در 1191 خورشیدی برابر 1812 میلادی در شهر نوخه متولد شد، ودر
نوخه، خامنه، مشکینشهر، گنجه وتفلیس هم زندگی کرد و سرانجام اخوندوف درسال۱۲۵۷ خورشیدی برابر۱۸۷۸ (میلادی) در شهرتفلیس
درگذشت.
آثار:1-تماشاخانه: مشتمل بر سه تمثیل 2-مکتوبات کمال الدوله3-مقالات فلسفی میرزا
فتحعلی آخوندزاده 4-تمثیلات: شش نمایشنامه و یک داستان
5-مقالات6-مکتوبات7-ستارگان
فریب خورده8-سرگذشت مرد خسیس
شیوهٔ
عمل آخوندزاده، بررسی سیر اندیشههای دینی در ظرف تاریخی و محک آنها به واسطه
تجربه و آزمون است که به پیشنهاد اصلاح دینی و پروتستانیسم منتهی میگردد.
آخوندزاده با آگاهی از اندیشهٔ سیاسی مدرنیته، تناقض سیاست غربی و شریعت سنتی را
مشخص میکند و جدایی آن دو را عنصری مهم ارزیابی میکند و با هر گونه تلفیق میان
سنت و مدرنیته به مقابله برمیخیزد. از همین روی است که مادیت فلسفهٔ نوین را در
برابر انگارههای متافیزیکی گذشته قرار میدهد. آخوندزاده در برابر سیطرهٔ فرهنگ
دینی – عربی، درصدد طرح ایدهٔ ملیتخواهی و ناسیونالیسم به واسطهٔ بازگشت به دورهٔ
طلایی ایران باستان است.
اکبر رادی:

![]()
وی
در 10 مهر 1318 در رشت چشم به جهان گشود. از سال1335 شروع به نوشتن کرد. در سال
1377 وپس گذشت عمری گرانبها در عرصه ادبیات ؛ بازنشسته شد . دارد.رادی در سال 1386
پس از یک عمر نوشتن در گذشت.
بعضی
از آثار او به شرح زیر است: بهترین
اثر:نمایشنامه افولنمایشنامه افول (1338)
مجموعه داستان کوتاه جاده(1349)
نمایشنامه ارثیه ایرانی(1347) نمایشنامه پلکان(1361)نمایشنامه ب روی سنگفرش
خیس(1370) نمایشنامه کوتاه آهنگ های شکلاتی(1386) روی صحنه آبی :دوره آثار او در چهار
جلد
در
سبک ارتباطی گفت و گو های نمایشنامه های او دو طرف گفته های خود را منسجم,شفاف
ومرتّب ادا می کنند . بیشتر این آثاراز
نظر نمایشی دارای ارجاعات و اشارات صریح یا ضمنی مکررّی به گفتمان های اجتماعی
سیاسی و جلوه های فرهنگی و بومی وموقیعت های زبانی و رخدادها اصلی است .
عباس نعلبندیان:
![]()

عباس نعلبندیان (۱۳۲۸–۸ خرداد ۱۳۶۸) نمایشنامهنویس
پیشرو ایرانی بود. وی در جشن هنر شیراز مورد تحسین قرار گرفته و جوایز متعددی را
بهدست آوردهبود. پس از انقلاب و با تعطیلی کارگاه نمایش مدتی به زندان افتاد و
سپس خانهنشین و بیکار شد. وی در سال ۱۳۶۸ خودکشی کرد. نعلبندیان
در آثار خود بیشتر به مفاهیمی مثل شهوت،رستگاری،مرگ و عشق های نامتعارف می پرداخت
و شخصیت های آثار او،اغلب مردم فرودست جامعه بودند.از آثارش در زمینه ی نمایشنامهنامه
نویسی میتوان به پژوهشی ژرف و سترگ در سنگوارههای قرن بیست و پنجم زمینشناسی یا
چهاردهم، بیستم فرقی نمیکند (۱۳۴۷)واگر فاوست یککم معرفت بهخرج دادهبود (۱۳۴۸)اشاره
کردواز قصه هایش به :هفت تا نه و نیم(۱۳۴۵)و
ص.
ص. م (۱۳۴۶، در مجله نگین چاپ شد)و از ترجمه هایش به :یک قطعه برای گفتن-فریاد
کمک-معلم من پای من/پیتر هانتکه(۱۳۵۱)
اشاره
کرد.
بهرام
بیضایی:

![]()
![]()
زادروز: ۵ دی ۱۳۱۷ - ۲۶ دسامبر ۱۹۳۸ (۷۶ سال) - تهران
محل زندگی: تهران، اصفهان، استراسبورگ، پالوآلتو ملیت: ایران
پیشه: کارگردان سینما و تئاتر و نمایشنامه نویس و فیلمنامهنویس
سالهای فعالیت: ۱۳۴۰ – تاکنون آثار: رگبار (فیلم ۱۳۵۱) - باشو غریبهی
کوچک - سگ کشی و...
منبع :تحقیق کلاسی علامه حلی 6 کلاس 703